Κακή για την υγεία η ταυτόχρονη ενασχόληση με πολλές δραστηριότητες

Το «multitasking» βλάπτει, σύμφωνα με αμερικανική μελέτη.

Αν και γενικότερα η ταυτόχρονη ενασχόληση με πολλά πράγματα είναι κάτι το οποίο αντιμετωπίζεται ως ένδειξη υψηλών νοητικών ικανοτήτων, πρόσφατη έρευνα Αμερικανών επιστημόνων έδειξε ότι μάλλον το αντίθετο ισχύει.
Κατά την εν λόγω έρευνα, άνθρωποι οι οποίοι προβαίνουν σε ταυτόχρονες δραστηριότητες οι οποίες περιλαμβάνουν πληθώρα τεχνολογικών μέσων (multitasking), όπως να γράφουν μηνύματα σε κινητό ενώ παράλληλα επικοινωνούν μέσω προγραμμάτων instant messaging, παρακολουθούν βίντεο online, πληκτρολογούν κείμενα στο Word και κάνουν περιήγηση στο διαδίκτυο ταυτοχρόνως, σημειώνουν χαμηλότερες βαθμολογίες σε τεστ τα οποία απαιτούν τη μεταβίβαση της προσοχής από ένα αντικείμενο εργασίας σε ένα άλλο από ότι άτομα τα οποία δεν διαπρέπουν στο multitasking.
Η μελέτη, που διεξήχθη από ομάδα του πανεπιστημίου του Στάνφορντ, δημοσιεύτηκε στο έγκυρο επιστημονικό περιοδικό της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών των ΗΠΑ. Ως ένα από τα βασικά αίτια πίσω από το φαινόμενο αυτό θεωρείται η συνεχής διατήρηση άχρηστων πληροφοριών στη βραχυπρόθεσμη μνήμη των «multitaskers», κάτι το οποίο επηρεάζει τη δυνατότητα συγκέντρωσής τους.
«Η μελέτη αυτή έρχεται να προστεθεί σε έναν αριθμό ερευνών οι οποίες υποδεικνύουν ότι τέτοιου είδους τάσεις προκαλούν προβλήματα υγείας, μειώνουν την παραγωγικότητα, ενώ οι επιπτώσεις τους μπορούν να επηρεάσουν και δραστηριότητες οι οποίες δε σχετίζονται άμεσα με το multitasking, όπως η οδήγηση» είπε ο Ντέηβιντ Γκούντμαν, γιατρός και διευθυντής του Adult AttentioDeficit Disorder Center (Μέριλαντ).
«Λαμβάνεις τέτοια πλημμύρα πληροφοριών, ώστε δεν έχεις τη δυνατότητα να 'φιλτράρεις' αυτές που χρειάζεσαι πραγματικά από αυτές που είναι ασήμαντες» συμπλήρωσε ο Γκούντμαν.
Αντίστοιχη είναι και η άποψη του Γκάρι Άστον Τζόουνς, (Ph.D.) του Πανεπιστημίου Ιατρικής της Νότιας Καρολίνα: «Στην εν λόγω μελέτη υπάρχουν κάποιες πραγματικά τρομακτικές υπόνοιες. Αν τελικά (η επίδραση του multitasking) δεν είναι αναστρέψιμη, τότε, έτσι όπως η σύγχρονη κοινωνία μας πιέζει να ασχολούμαστε ταυτόχρονα με όλο και περισσότερα αντικείμενα, ο άνθρωπος θα χάνει όλο και περισσότερο τη δυνατότητα να συγκεντρώνεται για μεγάλα χρονικά διαστήματα. Ωστόσο, είναι ακόμα νωρίς για την εξαγωγή συμπερασμάτων, καθώς δεν ξέρουμε πόσο αναστρέψιμες ή θεραπεύσιμες είναι αυτές οι επιδράσεις».
Όσον αφορά το λόγο που κάποιοι άνθρωποι πραγματικά έλκονται από το multitasking, ο Άστον Τζόουνς ανέφερε ότι δεν έχει εξακριβωθεί εάν αυτό συμβαίνει επειδή ο εγκέφαλος λειτουργεί έτσι ή αν είναι το ίδιο το multitasking το οποίο προκαλεί μεταβολές στη λειτουργία του.

Πηγή: www.kathimerini.gr με πληροφορίες από CNN
http://portal.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathciv_1_26/08/2009_294014

Το μυστήριο των περιοδικών «εποχών των πάγων» στη Γη

Ευθύνονται γι' αυτό οι αλλαγές

στον άξονα του πλανήτη μας και η ηλιακή ακτινοβολία.

Οι επιστήμονες φαίνεται πως επιτέλους θέτουν ένα τέλος στην μακροχρόνια διαμάχη τους σχετικά με τον βασικό μηχανισμό που βρίσκεται πίσω από τις περιοδικές "εποχές των παγετώνων" στη Γη κατά τα τελευταία δυόμιση εκατομμύρια χρόνια. Οι αιτίες για τους πάγους που έρχονται και φεύγουν κατά περιόδους, συνδέονται τελικά με τις μικρές μεταβολές στην ηλιακή ακτινοβολία (και όχι στο διοξείδιο του άνθρακα), οι οποίες προκαλούνται από περιοδικές προβλέψιμες μεταβολές στον άξονα περιστροφής του πλανήτη μας, σύμφωνα με μια νέα επιστημονική έρευνα.Μια διεθνής ομάδα επιστημόνων, με επικεφαλής τον Πίτερ Κλαρκ, καθηγητή γεωεπιστημών του πολιτειακού πανεπιστημίου του Όρεγκον, σε σχετική εργασία τους στο περιοδικό "Science", συμπεραίνουν ότι οι γνωστές ταλαντεύσεις στην περιστροφή της Γης προκάλεσαν τα επίπεδα των πάγων παγκοσμίως να φθάσουν στο αποκορύφωμά τους πριν 26.000 χρόνια, να σταθεροποιηθούν επί 7.000 χρόνια και μετά να αρχίσουν να λιώνουν πριν 19.000 χρόνια, ώσπου η τελευταία εποχή των παγετώνων τερματίστηκε. Το αρχικό λιώσιμο των πάγων προκλήθηκε από την αύξηση της ηλιακής ακτινοβολίας και όχι από τις μεταβολές στο επίπεδο του διοξειδίου του άνθρακα ή στις θερμοκρασίες των ωκεανών, όπως μερικοί επιστήμονες είχαν υποστηρίξει τα τελευταία χρόνια. "Η ηλιακή ακτινοβολία ήταν η 'σκανδάλη' που πυροδότησε το λιώσιμο των πάγων, αυτό είναι πια σίγουρο", δήλωσε ο καθηγητής Πίτερ Κλαρκ. "Υπήρξαν επίσης αλλαγές στα επίπεδα του ατμοσφαιρικού διοξειδίου του άνθρακα και στην κυκλοφορία των ωκεανών, όμως αυτές συνέβησαν αργότερα και απλώς ενίσχυσαν μια διαδικασία που ήδη είχε ξεκινήσει".Τα συμπεράσματα αυτά είναι σημαντικά, σύμφωνα με τους επιστήμονες, επειδή θα επιτρέψουν στους ερευνητές την καλύτερη κατανόηση του πώς λιώνουν οι πάγοι λόγω των μεταβολών στην ηλιακή ακτινοβολία και έτσι θα βοηθήσουν τους επιστήμονες να προβλέψουν με μεγαλύτερη ακρίβεια το πώς θα αντιδράσουν οι πάγοι της Γης στο μέλλον. Οι επιστήμονες μπορούν να υπολογίσουν τις αλλαγές στον άξονα περιστροφής της Γης σε βάθος 50 εκατ. ετών στο παρελθόν. Οι αλλαγές αυτές προκαλούνται κυρίως από τη βαρυτική επίδραση των μεγαλύτερων πλανητών του ηλιακού μας συστήματος, όπως ο Δίας και ο Κρόνος, που έλκουν τη Γη με ελαφρώς διαφορετικούς τρόπους στη διάρκεια χιλιάδων ετών. Η συνδυασμένη αυτή επίδραση μπορεί να μεταβάλει τον άξονα της Γης -και άρα τον τρόπο που ο πλανήτης μας "γέρνει" προς τον ήλιο- μέχρι και δύο μοίρες στη διάρκεια μεγάλων χρονικών περιόδων. Αυτό έχει ως συνέπεια να αλλάζει ο τρόπος (η γωνία) που η ηλιακή ακτινοβολία πέφτει πάνω στον πλανήτη μας. Αυτές οι μικρές μεταβολές στην ηλιακή ακτινοβολία ήσαν αρκετές για να πυροδοτήσουν αλλεπάλληλες εποχές παγετώνων κατά τα τελευταία δυόμιση εκατομμύρια χρόνια, οι οποίες έφτασαν στο αποκορύφωμά τους κάθε περίπου 100.000 χρόνια. Κάποια στιγμή στην εποχή μας, σύμφωνα με τους επιστήμονες, η Γη θα πρέπει αργά-αργά να βγει από την μακρόχρονη περίοδο που τώρα βιώνει ανάμεσα σε δύο παγετωνικές εποχές -και η οποία έχει κρατήσει περίπου 10.000 χρόνια- και να αρχίσει ξανά να εισέρχεται σταδιακά στις συνθήκες εκείνες που τελικά θα την οδηγήσουν στην επόμενη εποχή των πάγων - εκτός και κάποιες άλλες δυνάμεις καθυστερήσουν ή και σταματήσουν αυτή τη διαδικασία.

Για την πρωτότυπη επιστημονική εργασία στη διεύθυνση: http://www.sciencemag.org/cgi/content/abstract/325/5941/710

O Δίας έσωσε τον πλανήτη μας

Η είδηση έκανε το γύρο του κόσμου: Ο Δίας λειτούργησε ως ασπίδα προστασίας για τον πλανήτη μας αφού μπήκε ανάμεσα στη Γη και έναν απειλητικό κομήτη. Οι επιστήμονες της ΝΑSA εκτιμούν πως αν ο κομήτης δε συναντούσε εμπόδια στην πορεία του μπορεί να έπεφτε πάνω στη Γη.

Ο κομήτης, που κινούνταν με ταχύτητα 60 χλμ. το δευτερόλεπτο, έπεσε στην επιφάνεια του Δία με τόση ορμή, που άνοιξε μία τρύπα ίση με τον Ειρηνικό Ωκεανό.
«Μια άγνωστη μέχρι τώρα σκοτεινή κηλίδα εμφανίστηκε ανάμεσα στα πολύχρωμα νέφη που σκεπάζουν τον πλανήτη Δία», σημειώνει η Ελένη Χατζηχρήστου, αστροφυσικός και επιστημονικός συνεργάτης του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών. «Η κηλίδα αυτή συνεχώς διαστέλλεται: σήμερα έχει διπλάσιο μέγεθος από την ευρωπαϊκή ήπειρο και συνεχίζει να μεγαλώνει. Οι πρώτοι υπολογισμοί των επιστημόνων καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι πρόκειται για την πρόσκρουση ενός κομήτη ή αστεροειδή, μεγέθους όσο δύο γήπεδα ποδοσφαίρου. Η ισχύς της έκρηξης που προκλήθηκε ήταν χιλιάδες φορές μεγαλύτερη από εκείνη της Tunguska στη Σιβηρία πριν από 101 χρόνια ακριβώς.»
Όλα ξεκίνησαν την Κυριακή 19 Ιουλίου, όταν ο Αυστραλός ερασιτέχνης αστρονόμος, Anthony Wesley έστρεψε το τηλεσκόπιό του στον Δία και πρόσεξε μία νέα κηλίδα.

Το μυαλό του αμέσως πήγε στην πρόσκρουση του κομήτη Shoemaker Levy 9 το 1994, την μόνη φορά στην ιστορία που η ανθρωπότητα έγινε μάρτυρας παρόμοιου αστρονομικού γεγονότος. Αυτό είναι πραγματικά εκπληκτικό, αρκεί να αναλογιστεί κανείς πόσο σπάνιες είναι οι προσκρούσεις μικρών κοσμικών αντικειμένων σε πλανήτες.
Δεν είναι, λοιπόν, η πρώτη φορά που ο Δίας αποδεικνύεται φύλακας-άγγελος για τον πλανήτη μας. Σύμφωνα με τους επιστήμονες αυτή είναι η αποστολή του: να μας προστατεύει.

Ο Δίας μαζί με τον Κρόνο θεωρούνται οι πιο ισχυροί πλανήτες, που έχουν τη δύναμη είτε να απορροφούν τα επικίνδυνα διαστημικά αντικείμενα είτε να τα απωθούν έξω από το ηλιακό μας σύστημα.
Πριν από ακριβώς 15χρόνια το βλέμμα της παγκόσμιας κοινότητας ήταν στραμμένο στον κομήτη Shoemaker Levy 9, που προσέκρουσε στο Δία. Για την ακρίβεια δεν ήταν ένας κομήτης αλλά 21 θραύσματα αυτού του κομήτη, που έπεσαν το ένα μετά το άλλο στη διάρκεια 6 ημερών, από τις 16 έως τις 22 Ιουλίου, πάνω στην επιφάνεια του Δία.
Αυτή τη φορά η ανακάλυψη του Αυστραλού ερασιτέχνη αστρονόμου στάθηκε αφορμή τα μεγαλύτερα επίγεια και διαστημικά τηλεσκόπια να στραφούν προς τον πλανήτη Δία, απαθανατίζοντας το αποτέλεσμα της πρόσκρουσης πολλές εκατοντάδες εκατομμύρια χιλιόμετρα μακριά από την Γη. Στις 23 Ιουλίου το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble κατέγραψε την καθαρότερη μέχρι τώρα εικόνα της κηλίδας στα ορατά μήκη κύματος.
«Η κηλίδα αυτή αποκτά ιδιαίτερη αξία όταν συνδυαστεί με εικόνες από επίγεια τηλεσκόπια σε άλλα μήκη κύματος, και κυρίως στο υπέρυθρο», επισημαίνει η κ. Χατζηχρήστου. «Αυτό που κυρίως ενδιαφέρει τους επιστήμονες είναι η τύχη των υπολειμμάτων της πρόσκρουσης και το πώς αυτά αλληλεπιδρούν με την πυκνή και βίαιη ατμόσφαιρα του Δία».




Πηγή:

http://www.cosmo.gr/Space/246380.html

Εικόνες εξωπλανήτη μέσω «Κέπλερ»

Πέντε μήνες μετά την εκτόξευσή του σε τροχιά, με βασική αποστολή να βρει άλλους πλανήτες έξω από το ηλιακό μας σύστημα (εξωπλανήτες), που να μοιάζουν με τη Γη, το αμερικανικό διαστημικό τηλεσκόπιο «Κέπλερ» έστειλε πίσω στο κέντρο ελέγχου εντυπωσιακής ακρίβειας φωτογραφίες ενός εξωπλανήτη, σαν το Δία, σε απόσταση περίπου 1.000 ετών φωτός, όπως ανακοίνωσε η NASA, σύμφωνα με τα ξένα πρακτορεία.

Η NASA εμφανίστηκε άκρως ικανοποιημένη όχι μόνο από τις εικόνες του νεο-ανακαλυφθέντος «καυτού Δία» (με την κωδική ονομασία HAT-P-7-B), αλλά κυρίως από το πόσο καλά λειτουργεί το «Κέπλερ» (που βρίσκεται ακόμα σε φάση ρυθμίσεων των οργάνων του) και τις υποσχέσεις που φέρνει για μελλοντικές ανακαλύψεις.
Η σχετική παρουσίαση της ανακάλυψης, από τον επικεφαλής της αποστολής του «Κέπλερ» Γουίλιαμ Μπορούκι, έγινε με σχετική δημοσίευση στο περιοδικό “Science”.
Ο εξωπλανήτης, με θερμοκρασία άνω των 2.300 βαθμών Κελσίου, είχε πάντως ήδη ανακαλυφθεί και από επίγεια τηλεσκόπια, παρόλα αυτά η εκ νέου ανακάλυψή του αποτελεί την επιβεβαίωση ότι το «Κέπλερ» δουλεύει μια χαρά.
Το «Κέπλερ», που κόστισε γύρω στα 600 εκατ. δολ., θα εστιάσει την έρευνά του για εξωπλανήτες σε 4,5 εκατ. άστρα (εκ των οποίων περίπου 100.000 είναι κατ’ εξοχήν υποψήφια για εξωπλανήτες σε τροχιά γύρω τους) που βρίσκονται στην περιοχή ανάμεσα στους αστερισμούς «Κύκνος» και «Λύρα» του γαλαξία μας.
Το τηλεσκόπιο είναι εφοδιασμένο με την μεγαλύτερη κάμερα που έχει ποτέ σταλεί στο διάστημα, έχοντας μια διάταξη CCDs της τάξης των 95 megapixel, που του επιτρέπει να βλέπει πράγματα που δεν μπορούν να δουν τα επίγεια τηλεσκόπια, ούτε το «Χαμπλ».
Οι επιστήμονες της NASA εκτιμούν ότι μέχρι το 2012 θα έχουν διαμορφώσει μια εικόνα για το αν υπάρχουν πολλοί πλανήτες σαν τη Γη στο γαλαξία μας ή τελικά είμαστε μόνοι μας.

Πηγή:

http://www.enet.gr/?i=news.el.episthmh-texnologia&id=71020

Καλά φυλαγμένο το μυστικό των μεγαλίθων στα νησιά του Πάσχα

Αναπάντητα από τους επιστήμονες μένουν μέχρι σήμερα τα ερωτήματα για την προέλευση των πρωτόγονων και γιγάντιων διαστάσεων πετρών.

«Μενίρ, κρόμλεχ»... Άγνωστες λέξεις, όχι όμως για όσους έχουν «μυηθεί» σε προβληματισμούς που απασχολούν ερευνητές από την αρχαιότητα, για ένα από τα μεγαλύτερα μυστήρια του πλανήτη, τους διάφορους σχηματισμούς μεγαλίθων, ανά την υφήλιο.
Ποιος, πότε και πώς «έσπειρε» τις πελώριες πέτρες σε όλα τα άκρα της οικουμένης; Είναι, άραγε, κάποια άγνωστη ράτσα γιγάντων ή … εξωγήινοι, οι «πρωτομάστορες» των πελώριων πέτρινων κατασκευασμάτων, τα οποία όσοι συναντούν μένουν εμβρόντητοι;
Από το νησί του Πάσχα στον Ειρηνικό Ωκεανό μέχρι τους μυστηριώδεις σχηματισμούς στο Στόουνχεντζ της Βρετανίας και τους πολυάριθμους μεγάλιθους σε χώρες των Βαλκανίων, οι ερευνητές προσπαθούν να δώσουν απαντήσεις στα εκατοντάδες ερωτήματα για την προέλευση τους.
Αφετηρία της σύγχρονης επιστημονικής έρευνας θεωρείται η περιγραφή των γιγαντιαίων στενόμακρων όρθιων πετρών (μενίρ), τα οποία οι ερευνητές συναντούσαν το 19ο αιώνα στη Γαλλία.
Η σχετική διεθνής επιστημονική διάσκεψη στη Σόφια δεν κατάφερε να αποκαλύψει τα αιώνια μυστικά των μεγαλίθων, ενώ μάλλον πρόσθεσε νέα ερωτήματα και υποθέσεις σε εκείνα που προϋπήρχαν.
Ανάμεσα στους εισηγητές, σε επιστημονική ημερίδα που έγινε στα γραφεία της 'Ένωσης Βούλγαρων Αρχιτεκτόνων, ήταν και ο Έλληνας ερευνητής Κώστας Μαρίτσας, ο οποίος είναι γνωστός στο βουλγαρικό κοινό από το βιβλίο του «Πολιτισμός και φυσική επιλογή», που μεταφράστηκε στη βουλγαρική γλώσσα.
Σύμφωνα με τον κ. Μαρίτσα, αρκετοί από τους μεγαλίθους δεν είναι τίποτε άλλο παρά ιδιόμορφα σκηνικά για τις ανάγκες των θρησκευτικών και άλλων τελετών προς τιμήν αρχαίων θεοτήτων, μέσω των οποίων οι μακρινοί πρόγονοί μας έθεσαν τα θεμέλια του σύγχρονου θεάτρου.
Στο ίδιο συνέδριο, η επιστήμονας Βαλερία Φολ υπενθύμισε πως ο Παυσανίας απέδιδε στους Κύκλωπες την ανέγερση των μεγαλιθικών οικοδομημάτων στις Μυκήνες και την αρχαία Τύρινθα.

Πηγή:

www. kathimerini.gr με πληροφορίες από ΑΠΕ - ΜΠΕ
http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathremote_1_11/04/2009_275065

Τα ευρήματα του πλανήτη Ερμή

Σε μια ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα συνέντευξη Τύπου ακοινώθηκαν τα τελευταία ευρήματα από το δεύτερο προσπέρασμα από τον πλανήτη Ερμή της διαστημοσυσκευής «Αγγελιαφόρος» της NASA. Η διαστημοσυσκευή αυτή ξεκίνησε τον Αύγουστο του 2004 και προσπέρασε για πρώτη φορά τον Ερμή τον Ιανουάριο του 2008 και μια δεύτερη τον περασμένο Οκτώβριο. Ο «Αγγελιαφόρος» θα περάσει για τρίτη φορά τον πλησιέστερο στον Ήλιο πλανήτη στα τέλη του ερχόμενου Σεπτεμβρίου και τελικά θα καταλήξει να τεθεί σε τροχιά γύρω του τον Μάρτιο του 2011.

Η διαστημοσυσκευή «Αγγελιαφόρος» της NASA ξεκίνησε για τον Ερμή τον Αύγουστο του 2004. Μέχρι τώρα έχει χαρτογραφηθεί αισίως το 90% της επιφάνειας του Ερμή.Από το δεύτερο προσπέρασμά του, σε απόσταση 200 χλμ. πάνω από την επιφάνεια του Ερμή, μας έστειλε 1.200 έγχρωμες φωτογραφίες υψηλής ανάλυσης, αποκαλύπτοντάς μας ένα ακόμη μεγαλύτερο τμήμα της επιφάνειας του πλανήτη απ’ ότι είχαμε ήδη χαρτογραφήσει, φτάνοντας αισίως το 90% ολόκληρης της επιφάνειας.

Ο «Αγγελιαφόρος» ανακάλυψε έναν τεράστιο νέο κρατήρα, που ονομάστηκε Ρέμπραντ, με διάμετρο 700 χλμ. και ηλικία 3,9 δισ. ετών.

Παρόλο που εκ πρώτης όψεως ο Ερμής μοιάζει πολύ με τη Σελήνη, ο «Αγγελιαφόρος» μάς αποκάλυψε ότι πρόκειται για έναν ιδιαίτερα δυναμικό πλανήτη, με ηφαιστειακή δραστηριότητα στο παρελθόν που καλύπτει το 40% της επιφάνειάς του. Μεταξύ των άλλων ανακαλύφθηκε ότι η ατμόσφαιρα, η μαγνητόσφαιρα και το γεωλογικό παρελθόν του μοιάζει με του Άρη.
Ανακαλύφθηκε επίσης κι ένας τεράστιος νέος κρατήρας, που ονομάστηκε Ρέμπραντ, με διάμετρο 700 χλμ. και ηλικία 3,9 δισ. ετών. Στην αραιή ατμόσφαιρά του ανακαλύφθηκαν μεγάλες ποσότητες μαγνησίου, ενώ το μαγνητικό του πεδίο, αν και 100 φορές πιο αδύναμο, μοιάζει με εκείνο της Γης, γεγονός που σημαίνει ότι το εσωτερικό του Ερμή είναι μερικώς τουλάχιστον σε ρευστή κατάσταση.
Πριν από τον «Αγγελιαφόρο» τη γειτονιά του Ερμή είχε επισκεφτεί μόνο ο «Μάρινερ 10». Τον επισκέφτηκε όμως όχι μία, αλλά 3 φορές σε περίοδο ενός έτους από τον Μάρτιο του 1974 έως τον Μάρτιο του 1975.
Ο «Μάρινερ 10» είχε φωτογραφίσει τη μισή περίπου επιφάνεια του Ερμή, στέλνοντάς μας 10.000 περίπου φωτογραφίες. Ανάμεσα στα διάφορα χαρακτηριστικά της επιφάνειας που εντόπισε ο «Μάρινερ 10» ήταν και ένα τεράστιο λεκανοπέδιο που ονομάστηκε Λεκανοπέδιο των Θερμίδων (Caloris). To λεκανοπέδιο αυτό έχει διάμετρο 1.400 χλμ. και ήταν το αποτέλεσμα μιας τεράστιας σύγκρουσης του Ερμή με έναν αστεροειδή που πρέπει να είχε διάμετρο 100 χλμ. Ο αστεροειδής αυτός έπεσε στην επιφάνεια με ταχύτητα 500.000 χλμ. την ώρα που, κατά ένα μεγάλο μέρος, οφειλόταν στη μεγάλη βαρυτική δύναμη την οποία εξασκούσε πάνω στον επερχόμενο αστεροειδή ο Ηλιος.
Τεράστιες χαράδρες ύψους 3.000 μέτρωνΗ επιφάνεια του Ερμή καλύπτεται και από τεράστιες χαράδρες με μήκη που ξεπερνούν τα 500 χλμ. και ύψη που ξεπερνούν τα 3.000 μέτρα. Οι ειδικοί υπολογίζουν ότι οι χαράδρες αυτές είναι ρήγματα που δημιουργήθηκαν καθώς ο τεράστιος σιδερένιος πυρήνας του Ερμή συρρικνωνόταν. Η συρρίκνωση αυτή επήλθε με την αργή στερεοποίησή του, που σημαίνει ότι ο Ερμής είναι σήμερα μικρότερος απ’ ότι ήταν πριν από μερικά δισεκατομμύρια χρόνια. Ένα τέτοιο ρήγμα ονομάζεται Santa Maria Rupes με βάθος 3.200 μέτρων. Αν ρίχνατε μια πέτρα από την κορυφή του ρήγματος αυτού θα χρειαζόταν 130 περίπου δευτερόλεπτα για να φτάσει στη βάση του, αφού η βαρύτητα του Ερμή είναι 3 φορές μικρότερη από τη βαρύτητα στη Γη μας.
Σε απόσταση μικρότερη των 70 εκατ. χλμ. ο πλησιέστερος πλανήτης στον Ήλιο καψαλίζεται συνεχώς από τις ακτίνες του. Στο αφήλιό του οι μεσημεριανές θερμοκρασίες στην επιφάνεια φτάνουν τους 285 βαθμούς Κελσίου, ενώ στο περιήλιο η θερμοκρασία ξεπερνάει τους 430 βαθμούς Κελσίου, 7,5 δηλαδή φορές τη μέγιστη θερμοκρασία που έχει καταγραφεί ποτέ στην επιφάνεια της Γης (57,7 βαθμοί Κελσίου στη Λιβύη τον Σεπτέμβριο του 1922).
Αντίθετα, οι νύχτες του Ερμή είναι ιδιαίτερα παγερές και φτάνουν τους -180 βαθμούς Κελσίου, δηλαδή 7 φορές πιο κρύες από τη θερμοκρασία που επικρατεί στην κατάψυξη του ψυγείου σας. Αυτή η διαφορά θερμοκρασίας που επικρατεί στον Ερμή (610 βαθμοί Κελσίου) είναι η μεγαλύτερη απ όλους τους πλανήτες. Το πεπρωμένο, πάντως, του Ερμή είναι διαγεγραμμένο από τώρα. Αφού αυτός είναι ο πλησιέστερος πλανήτης στον Ήλιο, θα είναι επίσης και ο πρώτος πλανήτης που θα καταστραφεί όταν ο Ήλιος μας φτάσει στο στάδιο της μετατροπής του σε κόκκινο γίγαντα σε 5 περίπου δισ. χρόνια από σήμερα.

Πηγή:

http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=11386&subid=2&tag=8334&pubid=3548792

Οικισμός 14.000 ετών στη Λήμνο

Ο ΠΑΛΑΙΟΤΕΡΟΣ ΣΤΟ ΑΙΓΑΙΟ ΜΕ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΑ ΕΥΡΗΜΑΤΑ

ΠΟΛΥ ΚΑΛΗΣ ΠΟΙΟΤΗΤΑΣ

Έκπληκτα τα μέλη της ομάδας αρχαιολόγων με επικεφαλής τον καθηγητή της Προϊστορικής Αρχαιολογίας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης Νίκο Ευστρατίου ανακαλύπτουν στη Λήμνο τα απομεινάρια του παλαιότερου έως τώρα ανθρώπινου οικισμού στο Αιγαίο. Τα πρώτα ευρήματα Ελλήνων αρχαιολόγων και συνεργαζόμενων ερευνητών από Πανεπιστήμια της Αμερικής και της Ιταλίας μιλούν για σημαντικά ευρήματα του 12000 π.Χ., δηλαδή πριν 14.000 χρόνια.

Αρχαιολόγοι με επικεφαλής τον καθηγητή Ν. Ευστρατίου του ΑΠΘ στην παραλία Λουρί του Δήμου Μούδρου Ευρήματα που τοποθετούν στη Λήμνο την παλαιότερη ανθρώπινη εγκατάσταση στο Αιγαίο. Μια θέση που, όπως λένε οι επιστημονικές πληροφορίες, αντίστοιχή της λείπει ακόμη και από το σύνολο των ηπειρωτικών Βαλκανίων.
Αρχαιολογικά ευρήματα, κυρίως λίθινα εργαλεία και μάλιστα πολύ καλής ποιότητας, φέρνουν στο φως αρχαιολόγοι που σκάβουν στη θέση Ούριακος της παραλίας Λουρί του δημοτικού διαμερίσματος Φισίνη του Δήμου Μούδρου στη Λήμνο. Η πολύ ενδιαφέρουσα αρχαιολογικά θέση εντοπίστηκε πριν από περίπου δύο χρόνια κατά τη διάρκεια διαμόρφωσης του χώρου για τη δημιουργία υπαίθριου χώρου στάθμευσης των επισκεπτών της όμορφης παραλίας.
Στις αρχές του Ιουνίου ξεκίνησε η αρχαιολογική ανασκαφή που έφερε στο φως ευρήματα της επιπαλαιολιθικής εποχής, δηλαδή πριν 14.000 χρόνια περίπου. Τα πρώτα στοιχεία της ανασκαφής κάνουν λόγο για μια εγκατάσταση κυνηγών, τροφοσυλλεκτών και ψαράδων του 12000 π.Χ., τα οποία σύμφωνα με τους αρχαιολόγους ανατρέπουν τα μέχρι τώρα στοιχεία για την ανθρώπινη παρουσία στον χώρο του Αιγαίου. Έως τώρα πίστευαν ότι οι παλαιότερες ανθρώπινες παρουσίες έχουν εντοπιστεί στο Αρχιπέλαγος στη λεγόμενη Σπηλιά του Κύκλωπα στα Γιούρα, βόρεια της Αλοννήσου και στο Μαρουλά της Κύθνου, προσδιοριζόταν δε στο 8000 π.Χ.

«Η Λήμνος», λέει Νίκος Ευστρατίου, ο επικεφαλής των ανασκαφικών εργασιών, καθηγητής προϊστορικής αρχαιολογίας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, «είναι μια πολύ ενδιαφέρουσα περιοχή για τα προϊστορικά αρχαιολογικά της ευρήματα. Μέχρι τώρα η πιο γνωστή αρχαιολογική περιοχή ήταν η Πολιόχνη και μετά το Κουκκονήσι. Τώρα βρισκόμαστε μπροστά σε μια άλλη ενδιαφέρουσα διάσταση της ανθρώπινης παρουσίας στο νησί, που μας πάει τουλάχιστον 12 χιλιάδες χρόνια π.Χ. και αφορά την εγκατάσταση ανθρώπινης παρουσίας. Είμαστε πάντως στην αρχή της ανασκαφής πλην όμως διαπιστώνουμε ότι πρόκειται για μια πλούσια και ενδιαφέρουσα επιστημονικά θέση».
Τα πρώτα ευρήματα καθώς και τα συμπεράσματα των νέων σημαντικών αρχαιολογικών ανασκαφικών εργασιών, που γίνονται με τη συνδρομή του Δήμου Μούδρου και με τη χρηματοδότηση του Ινστιτούτου Αιγαιακής Προϊστορίας αναμένεται να ανακοινωθούν σύντομα σε διεθνές αρχαιολογικό συνέδριο. Να σημειώσουμε εδώ πως η Λήμνος θεωρείται μια από τις περιοχές με σημαντικά προϊστορικά αρχαιολογικά ευρήματα, όπως ο οικισμός της Πολιόχνης που κατοικήθηκε από τα μέσα της 5ης έως τα τέλη της 2ης χιλιετίας π.Χ. και του οικισμού στο Κουκονήσι της ίδιας περίπου χρονολογικής περιόδου από την πρώιμη έως την ύστερη εποχή του Χαλκού.

Πηγή:http://www.enet.gr/?i=news.el.ellada&id=57303

Βρήκαν κεραμικά 18.000 ετών

Τα θραύσματα των κεραμικών που βρέθηκαν στην επαρχία Χουνάν της Νοτιοδυτικής Κίνας έχουν ηλικία περίπου 17.500 - 18.300 ετών, όπως αποκάλυψε η ακριβής μέθοδος ραδιοχρονολόγησης μέσω άνθρακα.

Στο ίδιο σπήλαιο, όπου βρέθηκαν τα κεραμικά και το οποίο ονομάζεται Γιουτσανιάν, είχαν ανακαλυφθεί και τα αρχαιότερα υπολείμματα ρυζιού, το 2005, ενώ η ευρύτερη περιοχή θεωρείται σημαντικός μεταβατικός κρίκος ανάμεσα στους παλαιότερους παλαιολιθικούς κυνηγούς-συλλέκτες που ζούσαν σε σπήλαια και στους νεολιθικούς αγρότες που εμφανίστηκαν αργότερα.

Τα νέα ευρήματα αναμένεται να εντείνουν την επιστημονική διαμάχη που υπάρχει εδώ και χρόνια, αν η αγγειοπλαστική εμφανίστηκε πρώτα στην Κίνα ή την Ιαπωνία. Η ανθρωπολόγος Τρέισι Λου του Πανεπιστημίου του Χονγκ Κονγκ πιστεύει ότι είναι πολύ πιθανό τελικά η αγγειοπλαστική να εμφανίστηκε λίγο-πολύ ταυτόχρονα σε αρκετά διαφορετικά μέρη της Ανατολικής Ασίας, από τη Ρωσία μέχρι την Κίνα και την Ιαπωνία.
Η πρώτη χρήση των κεραμικών ήταν για την αποθήκευση και το μαγείρεμα της τροφής, ενώ αργότερα πήραν τον χαρακτήρα των συμβόλων εξουσίας και των καλλιτεχνικών δημιουργιών.
Στην Ανατολική Ασία τα πρώτα κεραμικά σκεύη από πηλό ψημένο στη φωτιά εμφανίστηκαν κατά την ύστερη παλαιολιθική περίοδο, πολύ νωρίτερα δηλαδή από την εμφάνιση των πρώτων κεραμικών στην Ανατολική Μεσόγειο, πριν από 10.000 περίπου χρόνια, με την εμφάνιση των πρώτων αγροτικών νεολιθικών οικισμών.
Η ανακάλυψη έγινε από την αρχαιολόγο Ελιζαμπέτα Μποαρέτο του Ινστιτούτου Επιστημών του Ισραήλ και τον αρχαιολόγο Σιάο Χονγκ Γου του πανεπιστημίου του Πεκίνου και δημοσιεύτηκε στο περιοδικό PNAS της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών των ΗΠΑ.

Πηγή:

http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=11386&subid=2&tag=8400&pubid=3930778

Η Ακαδημία του Πλάτωνα

Τα όνειρα

Οι ιδιότητες του νερού

Πυραμίδες

Homo Sapiens

Μυκήνες

Το άγνωστο Σύμπαν

Το άγνωστο Σύμπαν

Όαση στην έρημο

Οάση στην έρημο