Πάνω από 10 δισεκατομμύρια οι πλανήτες στο Σύμπαν που μπορούν να έχουν ζωή

Σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα, ένα στα πέντε ηλιακά άστρα στον γαλαξία, έχει ένα πλανήτη σαν την Γη, όπου καλύπτεται από νερό.

Όπως αναφέρει η μελέτη, ένα σε κάθε πέντε ηλιακά άστρα στον γαλαξία, έχει έναν πλανήτη σαν τη Γη,  όπου καλύπτεται από νερό, ένα στοιχείο κλειδί για την ζωή. Η ανάλυση, η οποία βασίζεται σε στοιχεία τριών χρόνων που έχουν εντοπιστεί από το τηλεσκόπιο Kepler της NASA, δείχνει πως ο γαλαξίας αποτελεί το «σπίτι» για 10 δισεκατομμύρια πιθανούς κόσμους.

Ο αριθμός αυτός αντί να μειώνεται, τείνει να αυξάνεται. «Οι πλανήτες αυτοί φαίνεται να είναι ο κανόνας και όχι η εξαίρεση», επεσήμανε ο υπεύθυνος της έρευνας, απόφοιτος αστρονομίας του πανεπιστημίου της Καλιφόρνια στο Μπέρκλει, Ερικ Πετιγκουρα.

Ο Πετιγκουρα στην έρευνα του διαπίστωσε πως 10 πλανήτες, μία ή δύο φορές μεγαλύτεροι σε διάμετρο από την Γη, περικυκλώνουν αστέρια στις σωστές αποστάσεις για νερό. Επίσης, διαπίστωσε μαζί με τους συναδέλφους του πως το 22% στα 50 δισεκατομμύρια αστέρια σαν τον ήλιο μας, στο γαλαξία, έχουν πλανήτες στο μέγεθος της Γης σε τέτοια θέση που να μπορεί να υπάρξει νερό.

Το τηλεσκόπιο Kepler, σε άλλη έρευνα, βρήκε 3.538 υποψήφιους πλανήτες, οι 647 εκ των οποίων είναι στο μέγεθος της Γης, ενώ μόλις οι 104 από αυτούς έχουν την σωστή απόσταση από συγκεκριμένα άστρα, έτσι ώστε να ευδοκιμούν την ύπαρξη νερού. Η έρευνα δημοσιεύτηκε στην Εθνική Ακαδημία Επιστημών και παρουσιάστηκε στα πλαίσια του επιστημονικού συνεδρίου Kepler, στο ερευνητικό κέντρο της ΝΑΣΑ, στην Καλιφόρνια.                                                                    



Πηγή: http://portal.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathciv_1_06/11/2013_526569

Η Μόνα Λίζα... ταξίδεψε στη Σελήνη

Στη Σελήνη ταξίδεψε... και η Μόνα Λίζα. Στην πρώτη επίδειξη της νέας δυνατότητας επικοινωνίας σε μεγάλες αποστάσεις με τη βοήθεια ακτίνων λέιζερ,  η NASA έστειλε μια ψηφιακή εικόνα του διάσημου πίνακα του Λεονάρντο ντα Βίντσι από το κέντρο διαστημικών πτήσεων Goddard προς τον δορυφόρο Lunar Reconnaissance Orbiter (LRO), ο οποίος βρίσκεται σε τροχιά γύρω από τη Σελήνη από το 2009.

Η NASA έστειλε μια ψηφιακή εικόνα του διάσημου πίνακα                                                      του Λεονάρντο ντα Βίντσι από το κέντρο διαστημικών πτήσεων                                   Goddard προς τον δορυφόρο Lunar Reconnaissance Orbiter (LRO),                                      ο οποίος βρίσκεται σε τροχιά γύρω από τη Σελήνη

Η τεχνολογία αυτή οπτικής επικοινωνίας -για πρώτη φορά επετεύχθη επικοινωνία της Γης με σεληνιακό δορυφόρο μέσω λέιζερ- αναμένεται να αποτελέσει στο μέλλον μια εναλλακτική λύση σε σχέση με τις υπάρχουσες ραδιοεπικοινωνίες που χρησιμοποιούνται από τους δορυφόρους και να επιτρέψει μετάδοση δεδομένων με μεγαλύτερες ταχύτητες.

Η διαδικασία
Η διαδικασία που ακολουθήθηκε από τους ερευνητές της NASA, που έκαναν σχετική επιστημονική δημοσίευση στο περιοδικό «Optics Express», ήταν η εξής: Η εικόνα του πασίγνωστου πίνακα χωρίστηκε σε 150Χ200 pixel, καθένα από τα οποία μετατράπηκε σε απόχρωση του γκρι, και εστάλη στη Σελήνη μέσω ενός παλμού λέιζερ με ταχύτητα 300 bits/δευτερόλεπτο. Ένα ειδικό όργανο του LRO έλαβε τους παλμούς λέιζερ και ανακατασκεύασε την εικόνα της Μόνα Λίζα, την οποία έστειλε πίσω στον πλανήτη μας μέσω του συστήματος ραδιοτηλεμετρίας που διαθέτει.

Πηγή:  http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22769&subid=2&pubid=63769106

Επιστημονική έρευνα υποδεικνύει παρουσία Ελλήνων στη Β. Αμερική κατά την αρχαιότητα

Ένα άρθρο με «οδηγό» τα κείμενα του Πλουτάρχου, αφιερωμένο στην παγκόσμια κίνηση «Είμαστε όλοι Έλληνες»  του Δρ.Μηνά Τσικριτσή Ερευνητή Αιγαιακών Γραφών υποδεικνύει παρουσία Ελλήνων στη Β. Αμερική. 

Αφιερωμένη στην παγκόσμια κίνηση στήριξης της Ελλάδας «Είμαστε όλοι Έλληνες», είναι η νέα έρευνα του ερευνητή αιγαιακών γραφών δρ. Μηνά Τσικριτσή, η οποία αποδεικνύει με τη χρήση των νέων τεχνολογιών ότι οι προϊστορικοί Έλληνες είχαν επισκεφτεί τη Βόρεια Αμερική πολύ πιο πριν την ανακαλύψει ο Χριστόφορος Κολόμβος.

Η έρευνα του κ. Τσικριτσή βασίστηκε στο κείμενο του Πλουτάρχου «Περί του εμφαινομένου προσώπου τω κύκλω της Σελήνης», όπου στις παραγράφους 941Α-942, περιγράφει το ταξίδι των Ελλήνων σε μία ήπειρο η οποία βρίσκονταν «δυτικά των τριών νησιών και βορειοδυτικά της Βρετανίας».

Ο ερευνητής εντόπισε και απέδειξε μέσα από προγράμματα με Η/Υ την αποκατάσταση μιας λησμονημένης ιστορικής πραγματικότητας, που μέχρι σήμερα διέφευγε από πολλούς ερευνητές, συνεχίζοντας έτσι την έρευνα που είχε κάνει πριν από δύο χρόνια ο καθηγητής Η. Μαριολάκος, ο οποίος είχε υποστηρίξει ότι οι προϊστορικοί Έλληνες γνώριζαν την ύπαρξη της Αμερικής, την οποία επισκέπτονταν.

Στη ανακοίνωσή του δρ. Μ. Τσικριτσή υποστηρίζεται, ότι πριν τον Κολόμβο υπήρχε μία επικοινωνία που ξεκινά από την Μινωική εποχή μέχρι τα ελληνιστικά χρόνια. Ο στόχος αυτών των ταξιδιών κατά την Εποχή του Χαλκού είχε σχέση με το εμπόριο και τη διακίνηση του καθαρού χαλκού που βρισκόταν στη λίμνη Superior του Καναδά. Φαίνεται ότι μετά τους πρώτους εμπόρους Μινωίτες, συνέχισαν και οι Μυκηναίοι, οι οποίοι, όπως αναφέρει ο Πλούταρχος, έστειλαν τον Ηρακλή για να αναθερμάνει την παρουσία του ελληνικού στοιχείου, το οποίο είχε χαθεί με τις επιμειξίες με του ντόπιους. Στη συνέχεια, την Εποχή του Σιδήρου το ενδιαφέρον για την περιοχή παράκμασε και παρέμεινε έως τους Ελληνιστικούς χρόνους μια εθιμοτυπική λατρευτική παράδοση. Έτσι κάθε τριάντα χρόνια αποστέλλονται κάποια πλοία σε περιοχές που είχαν την λατρεία του Κρόνου για να ανανεώνεται το ανθρώπινο προσωπικό με ιερείς.

Όπως λέει ο κ. Τσικριτσής «όλα αυτά αποδεικνύονται με αστρονομικά στοιχεία, η επεξεργασία των οποίων έγινε με τη βοήθεια προγραμμάτων ηλεκτρονικών υπολογιστών επιβεβαιώνοντας τον χρονολογικό προσδιορισμό του ταξιδιού που περιγράφει ο Πλούταρχος.

Έτσι εξηγείται, σύμφωνα με τον κ. Τσικριτσή, και το ότι στην περιοχή γύρω από τη Λίμνη Superior και στο νησί Royale που βρίσκονται στον Καναδά έχουν γίνει μεγάλες εξορύξεις χαλκού σε μία περίοδο, μεταξύ 2400 και 1200 πΧ, παρότι η περιοχή βρίσκονταν στη λίθινη εποχή.

Σύμφωνα με το αρχαίο κείμενο του Πλουτάρχου ο συντονιστής του διαλόγου, ο Λαμπρίας καλεί τον Σύλλα τον Καρχηδόνιο να ξαναδιηγηθεί μια ιστορία που άκουσε από του υπηρέτες του ναού του Κρόνου στην Καρχηδόνα, Την ιστορία που αφηγήθηκε κάποιος ξένος επισκέπτης του ναού που ήλθε από τη μεγάλη ήπειρο. Τελικά τα δεδομένα που αναφέρει το κείμενο επιβεβαιώνουν, όπως δείχνει η μελέτη του κ. Τσικριτσή, με τη χρήση Η/Υ, την περιγραφή ενός ταξιδιού το 86 μΧ που πραγματοποιήθηκε από τον Καναδά στην Καρχηδόνα. Τα συμπεράσματα συνοψίζονται στα παρακάτω:

1. Το αποκαλυπτικό κείμενο προσδιορίζει σωστά την απόσταση από την Βρετανία στο νησί της Ωγυγίας- την Ισλανδία, με καράβι με κουπιά που πλέει 5 ημέρες (880 km).

2. Αναφέρει μία μεγάλη ηπειρωτική γη που στην περιοχή της υπήρχαν τρία νησιά (Γροιλανδία, Νήσο Baffin, Newfoundland) που ισαπείχαν, βορειοδυτικά της Βρετανίας.

3. Προσδιορίζει ότι στο ίδιο γεωγραφικό πλάτος (στην ίδια ευθεία) βρίσκεται η είσοδος του κόλπου του Αγίου Λαυρεντίου(Gulf of St. Laurence) με την Κασπία θάλασσα, γεγονός που παρατηρούμε στην ευθεία της.

4. Προσδιορίζει ορθά ότι ο κόλπος του Αγ. Λαυρεντίου είναι λίγο μεγαλύτερος από την Μαιώτιδα λίμνη, τη σημερινή Αζοφική. Στις ακτές του κόλπου αναφέρει ότι κατοικούσαν Έλληνες από παλιά και μετά την αποστολή του Μυκηναΐου Ηρακλή, πιθανόν τον 15ο αιώνα πΧ, αναθερμάνθηκε το ελληνικό στοιχείο που έσβηνε από τις επιμειξίες με τους ντόπιους (εννοείται ότι ο Ηρακλής δεν πήγε μόνος με το Ιόλαο, αλλά ήταν μία εκστρατεία εκατοντάδων Ελλήνων που άλλαξαν δημογραφικά την περιοχή μέσα στο κόλπο του Αγ. Λαυρεντίου που κατοίκησαν).

5. Καθορίζει περίοδο τριάντα χρονών, μετά την οποία ξεκινούσε το ταξίδι της επιστροφής: όταν ο Πλανήτης Κρόνος ανατέλλει με τον αστερισμό του Ταύρου. Τα αστρονομικά στοιχεία επιβεβαιώνουν ότι σε γεωγραφικό πλάτος βόρειο 47ο, τον 1ο αιώνα μΧ, η περίοδος αυτή ήταν στα τέλη Μαΐου του 86 μΧ.

6. Όταν ξεκινούσε το ταξίδι της επιστροφής τρεις μήνες έμεναν στο νησί της Γροιλανδίας βόρεια (60ο Ν), που ο ήλιος δύει μόνο μια ώρα την περίοδο του θερινού ηλιοστασίου μεταξύ 9/6 και 9/7. Ο προσδιορισμός αυτός επιβεβαιώνει ότι το νησί της Γροιλανδίας πρέπει να ταυτιστεί με τον κάτω κόσμο, όπου είχε ταφή ο Κρόνος σε σπήλαιο και φυλασσόταν από τον Δία.

7. Ο λόγος των μεγάλων ταξιδιών την Εποχή του Χαλκού τεκμηριώνεται από τον καθαρό χαλκό, που βρισκόταν σε μεγάλες ποσότητες στην περιοχή γύρω από τη Λίμνη Superior και στο νησί Royale που βρίσκονται στον Καναδά. Από την περιοχή αυτή εξορύχτηκαν 50.000 τόνοι χαλκού μεταξύ 2400 και 1200 πΧ.

8. Στην εποχή του Πλουτάρχου ο ίδιος αναφέρει, ότι δεν μετέφεραν χαλκό αλλά χρυσές κούπες και αγγεία που μέσα είχαν τις προμήθειες του ταξιδιού.

9. Τέλος είναι γνωστό ότι στην αρχαιότητα τα μαντεία ήταν κέντρα καταγραφής γεωγραφικής γνώσης, με αποτέλεσμα να συμβουλεύουν για μελλοντικές αποικίσεις. Έτσι είναι αποδεκτό ότι ο Πλούταρχος μετά το 86 μ.Χ που ήταν ιερέας στο Μαντείο των Δελφών, έχει αυτή τη γνώση.

10. Το ταξίδι επιστροφής φαίνεται ότι γινόταν από βόρεια, ξεκινώντας από τον Καναδά, πήγαιναν στη Γροιλανδία (νησί του Κρόνου) έφθαναν στην Ισλανδία και από εκεί έφθαναν στη Βρετανία. Στοιχείο επιβεβαίωσης αυτής της διαδρομής είναι το νησί σταθμός, που φέρει ακόμα και σήμερα το όνομα Μυκήνες (Mykines) το δυτικότερο νησί των Faeroe

Συμπερασματικά, η έρευνα του Μηνά Τσικριτσή είναι ότι πραγματοποιήθηκε ταξίδι από τον Καναδά στην Καρχηδόνα τον Μάιο του 86 μΧ. Σε συνδυασμό με τα άλλα στοιχεία που επιβεβαιώνονται με Υ/Η γίνονται αποδεκτές και οι άλλες περιγραφές του Πλουτάρχου, ότι δηλαδή, στα αρχαία χρόνια πριν την εκστρατεία του Ηρακλή είχαν πάει στην περιοχή και αρχαιότεροι Έλληνες, πιθανότατα οι Μινωίτες. Τα στοιχεία αυτά έρχονται και επιβεβαιώνουν αρχαιολογικά διάσπαρτα ευρήματα γραφής - και όχι μόνο - από περιοχές στην Αμερική. Τελικά πριν τον Κολόμβο, τους Κινέζους και τους Βίκινγκς είχαν πάει στην Αμερική και Έλληνες τουλάχιστον τον 1ο αιώνα πΧ και πιθανόν ήδη τη 2η χιλιετία πΧ.

www.kathimerini.grμε πληροφορίες από ΑΜΠΕ


Πηγή:http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathremote_1_31/03/2012_435719

Το αρχαιότερο ηλιακό σύστημα στο Σύμπαν

Δημιουργήθηκε πριν από 13 δισ. έτη, λίγο μετά την Μεγάλη Εκρηξη

Αστρονόμοι ανακάλυψαν σε απόσταση 375 ετών φωτός από τη Γη ένα ηλιακό σύστημα το οποίο είναι το αρχαιότερο που έχει εντοπιστεί μέχρι στιγμής. Γύρω από το άστρο HP 11952 εντοπίστηκαν να κινούνται δύο γιγάντιοι πλανήτες οι οποίοι όπως εκτιμούν οι ειδικοί δημιουργήθηκαν πριν από 12,8 δισεκατομμύρια έτη.

Η Μεγάλη Έκρηξη υπολογίζεται ότι συνέβη πριν από 13.8 δισεκατομμύρια έτη, κάτι που σημαίνει ότι οι δύο πλανήτες είναι από τα αρχαιότερα κοσμικά αντικείμενα αφού μετά τη γέννηση του Σύμπαντος χρειάστηκε αρκετός χρόνος μέχρι να αρχίσουν να κάνουν την εμφάνιση τους άστρα, πλανήτες και γαλαξίες.

Πλανήτες μαθουσάλες

Την ανακάλυψη έκανε ομάδα ερευνητών από το Ινστιτούτο Αστρονομίας Max Planck χρησιμοποιώντας τα πολύ ισχυρά τηλεσκόπια του παρατηρητηρίου La Silla Paranal στη Χιλή. Ο ένας πλανήτης έχει μέγεθος ανάλογο με αυτό του Δία, του μεγαλύτερου πλανήτη του ηλιακού μας συστήματος. Ο άλλος είναι τρεις φορές μεγαλύτερος από τον Δία! Ο μικρότερος πλανήτης, ο HP 11952c, βρίσκεται πολύ κοντά στο άστρο και ολοκληρώνει μια πλήρη περιστροφή σε διάστημα 7 ημερών. Ο μεγαλύτερος πλανήτης, ο HP 11952b, ολοκληρώνει την περιστροφή σε περίπου 9 μήνες.

Η ανακάλυψη είναι εξαιρετικά σημαντική αφού μέχρι σήμερα οι επιστήμονες πίστευαν ότι η δημιουργία πλανητών στο πρώιμο Σύμπαν ήταν αδύνατη εξαιτίας της απουσίας των απαραίτητων κοσμικών υλικών για αυτόν τον σκοπό. Η κρατούσα θεωρία αναφέρει ότι το Σύμπαν στην παιδική του ηλικία δεν διέθετε μεταλλικά και βαρέα στοιχεία, συστατικά τα οποία είναι απαραίτητα για τη δημιουργία ενός πλανήτη.

Η ζωή εκεί

Οι ειδικοί τονίζουν ότι πρόκειται για εξωτικούς κόσμους και σε περίπτωση που υπήρχαν ή εξακολουθούν να υπάρχουν μορφές ζωής θα ήταν/είναι πολύ διαφορετικές από αυτές στη Γη. «Αν πάντως υπήρχε εκεί ένας εξελιγμένος πολιτισμός θα είχε την μοναδική ευκαιρία να παρακολουθήσει την επέκταση και εξέλιξη του Σύμπαντος, τη δημιουργία των πρώτων άστρων και γαλαξιών» αναφέρει ο καθηγητής Τζόνι Σετιάουαν που ήταν επικεφαλής των ερευνητών.

Πηγή: http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=450674

Η "Λούσι" είχε παρέα πριν από 3,4 εκατ. χρόνια...

Ένας από τους πιο διάσημους ανθρωπίδες προγόνους μας, η «Λούσι» δεν ήταν μόνη, καθώς περίπου την ίδια εποχή που εκείνη ζούσε, πριν από 3,4 εκατ. χρόνια, και στην ίδια περιοχή, περιφερόταν επίσης ένα άλλο είδος που κάποιες φορές μπορούσε να περπατήσει όρθιο στα δύο του πόδια, αν και κάπως αδέξια, ενώ κατά κύριο λόγο ζούσε ακόμα πάνω στα δέντρα, όπως οι πίθηκοι.

Αυτό προκύπτει από την ανακάλυψη του σπάνιου απολιθώματος ενός μη πλήρους δεξιού ποδιού στην Αιθιοπία, το οποίο πιθανότατα παραπέμπει σε ένα ξεχωριστό προϊστορικό παρακλάδι της προ-ανθρώπινης οικογένειας.

Η ανακάλυψη είναι σημαντική γιατί δείχνει πως πάνω από ένα προ-ανθρώπινα είδη ζούσαν στην Ανατολική Αφρική πριν από τρία έως τέσσερα εκατομμύρια χρόνια και το καθένα είχε τον δικό του τρόπο να μετακινείται, πότε στα τέσσερα και πότε στα δύο πόδια.

Το εύρημα ρίχνει νέο φως στην εξέλιξη των ανθρώπων και στη σταδιακή ανάπτυξη της ικανότητάς τους να περπατάνε όχι στα τέσσερα πόδια, όπως οι πίθηκοι, αλλά στα δύο.

Προς το παρόν, δεν υπάρχουν αρκετά στοιχεία για να προσδιοριστεί με μεγαλύτερη ακρίβεια το είδος των προγόνων μας από όπου προέρχεται το απολίθωμα του ποδιού. Μόνο αν βρεθούν πρόσθετα απολιθώματα κρανίου και δοντιών, θα μπορεί να γίνει μια ταυτοποίηση. Μία πιθανότητα είναι ότι σχετίζεται με το γένος του Αρδιπίθηκου (ramidus), που ζούσε πριν από 4,4 εκατ. χρόνια στην Αιθιοπία.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον αιθιοπικής καταγωγής παλαιοανθρωπολόγο Γιοχάνες Χαϊλέ-Σελασιέτου Μουσείου Φυσικής Ιστορίας στο Κλίβελαντ του Οχάιο, που δημοσίευσαν τη σχετική μελέτη στο περιοδικό «Nature», εκτιμούν, με βάση την ανατομία του ποδιού, ότι το πλάσμα μπορούσε να βαδίζει όρθιο κατά καιρούς, όταν δεν ζούσε στα δέντρα, αν και προτιμούσε ακόμα τη δεύτερη λύση.

Το νέο απολίθωμα βρέθηκε στην περιοχή Αφάρ, περίπου 520 χλμ. βορειανατολικά της πρωτεύουσας Αντίς Αμπέμπα. Το 1974, είχε ανακαλυφθεί από τον παλαιοντολόγο Ντόναλντ Γιόχανσον στην ίδια περιοχή του Αφάρ η διάσημη «Λούσι» (Αυστραλοπίθηκος Αφαρένσις), σε απόσταση μόλις 50 χλμ. από εκεί που έγινε η νέα ανακάλυψη.

Η ανατομία του ποδιού της «Λούσι» δείχνει ότι, μολονότι το σώμα και ο εγκέφαλός της δεν ήσαν πολύ μεγαλύτερα από ενός χιμπατζή, μπορούσε να βαδίσει όρθια σχεδόν κανοικά, ενώ το μυστηριώδες είδος που μόλις ανακαλύφθηκε, δεν είχε ακόμα κάνει στον ίδιο βαθμό τη μετάβαση από τα δέντρα στη δίποδη ζωή των πεδιάδων.

Η συνύπαρξη των δύο ειδών, κατά τους επιστήμονες, η οποία πιθανώς κράτησε ένα εκατομμύριο χρόνια (η «Λούσι» εμφανίστηκε πριν από 4 εκατ. χρόνια και εξαφανίστηκε πριν από περίπου 3 εκατ. χρόνια), δείχνει ότι μάλλον υπήρχαν περισσότεροι από ένας εξελικτικοί δρόμοι που οδήγησαν τους προγόνους μας στην εγκατάλειψη της ζωής στα δέντρα (ιδίως τις νύχτες για προστασία) και στην πλήρη υιοθέτηση του βαδίσματος στα δύο πόδια.

Το βάδισμα αυτό ήταν η διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στους ανθρωπίδες προγόνους μας και στους πιθήκους (οι ανθρωπίδες είναι εκείνα τα είδη που είναι πιο συγγενικά με τον άνθρωπο παρά με τους χιμπατζήδες).

Πηγή: ΑΜΠΕ

Πηγή: http://www.nooz.gr/science/i-loisi-eixe-parea-prin-apo-34-ekat-xronia