Η Σελήνη διαθέτει ίδια ποσότητα νερού με τη Γη

Το εσωτερικό της Σελήνης περιέχει όσο νερό διαθέτει και η Γη, σύμφωνα με έρευνα που δημοσιεύθηκε την Πέμπτη και η οποία θέτει υπό αμφισβήτηση τη θεωρία της δημιουργίας του φυσικού δορυφόρου της Γης.

Αυτή η ανακάλυψη δείχνει ακόμη ότι η Σελήνη περιέχει εκατό φορές περισσότερο νερό από ότι πιστευόταν μέχρι σήμερα.Οι συγγραφείς της μελέτης κατέληξαν σε αυτά τα συμπεράσματα αφού εντόπισαν μόρια νερού και άλλα πτητικά στοιχεία σε ποσότητα μάγματος που είχαν φέρει οι αστροναύτες του Apollo 17, στην τελευταία αποστολή στο φεγγάρι το Δεκέμβριο του 1972."Αυτά τα δείγματα του μάγματος (που εκτινάχθηκαν από μεγάλα βάθη από τη σεληνιακή ηφαιστειακή δραστηριότητα πριν από αρκετά δισεκατομμύρια χρόνια) είναι το καλύτερο μέσο που έχουμε στη διάθεσή μας για να εκτιμήσουμε την ποσότητα του νερού στο εσωτερικό της Σελήνης", δήλωσε ο Τζέιμς Βαν Όρμαν, καθηγητής γεωλογίας."Το εσωτερικό της Σελήνης φαίνεται να είναι αρκετά παρόμοιο με το εσωτερικό της Γης ως προς αυτά που γνωρίζουμε για την αφθονία του νερού", προσθέτει, στην μελέτη που δημοσιεύθηκε στο Science Express, στην διαδικτυακή έκδοση του αμερικανικού επιστημονικού περιοδικού Science.Οι ερευνητές εντόπισαν στο σεληνιακό μάγμα συγκεντρώσεις νερού και πτητικών στοιχείων όπως το φθόριο, το χλώριο και το θείο, σχεδόν πανομοιότυπες με αυτές που έχουν μετρηθεί σε στερεοποιημένο μάγμα από τη Γη.Η διαπίστωση αυτή ενισχύει τη θεωρία ότι η Γη και η Σελήνη έχουν μια κοινή προέλευση, αλλά αναγκάζει επίσης τους επιστήμονες να επανεξετάσουν τον τρόπο δημιουργίας της Σελήνης.Οι επιστήμονες θεωρούν ακόμη ότι το νερό στο φεγγάρι προέρχεται από κομήτες και μετεωρίτες που έπεσαν στο σεληνιακό έδαφος κατά καιρούς.

Πηγή: http://www.protothema.gr/world/article/?aid=124549

Αίγυπτος: 17 άγνωστες πυραμίδες φέρνουν στο φως δορυφορικές εικόνες

Δεκαεπτά άγνωστες, μέχρι σήμερα, πυραμίδες φέρνουν στο φως οι τελευταίες υπέρυθρες εικόνες της Αιγύπτου, οι οποίες έχουν αποσταλεί από τους δορυφόρους που βρίσκονται σε τροχιά γύρω από τη Γη.

Σύμφωνα με τη δρα Σάρα Πάρκακ, πρωτοπόρο στον τομέα της διαστημικής αρχαιολογίας στο Πανεπιστήμιο Αλαμπάμα στο Μπέρμιγχαμ, οι δορυφορικές εικόνες αποκαλύπτουν επίσης 1.000 τάφους και 3.000 αρχαίους οικισμούς μου βρίσκονται θαμμένοι στην Αίγυπτο.
Η ερευνητική ομάδα έχει αναλύσει εικόνες δορυφόρων που βρίσκονται σε τροχιά 700 χλμ πάνω από τη Γη και οι οποίοι είναι εξοπλισμένοι με φωτογραφικές μηχανές τόσο μεγάλης ανάλυσης που μπορούν να καταγράψουν αντικείμενα που βρίσκονται στη γη και η διάμετρός τους δεν ξεπερνά το ένα μέτρο.
Ήδη, οι πρώτες ανασκαφές επιβεβαιώνουν τα ευρήματα των δορυφορικών εικόνων, μεταξύ των οποίων και δύο πυραμίδες. «Η ανασκαφή μιας πυραμίδας αποτελεί το όνειρο κάθε αρχαιολόγου», δήλωσε χαρακτηριστικά στο BBC η δρ Πάρκακ.
«Κάνουμε εντατικές έρευνες εδώ και έναν χρόνο। Παρακολουθούσα τα νέα δεδομένα που προέκυπταν, ωστόσο, τον μεγαλύτερο ενθουσιασμό τον ένιωθα όταν ανέτρεχα σε όλες μας τις ανακαλύψεις και δεν μπορούσα να πιστέψω ότι καταφέραμε να εντοπίσουμε τόσα ευρήματα σε ολόκληρη την επικράτεια της Αιγύπτου».

Πηγή: http://www.naftemporiki.gr/news/cstory.asp?id=1979208

Επιβεβαιώνεται η θεωρία της σχετικότητας του Αϊνστάιν

Τα μεγάλα ουράνια σώματα του Σύμπαντος, οι πλανήτες όπως η γη, τα άστρα, οι γαλαξίες, καμπυλώνουν το χώρο και το χρόνο γύρω τους με τη δύναμη της βαρύτητάς τους, ακριβώς όπως έχει προβλέψει η διάσημη θεωρία της γενικής σχετικότητας του Αλμπερτ Αϊνστάιν.Η επιβεβαίωση έγινε από τις μετρήσεις του διαστημικού σκάφους Gravity Probe B (GP-B) της NASA, όπως ανακοίνωσαν οι επιστήμονες.

«Ο Αϊνστάιν ζει», δήλωσε ο φυσικός στο πανεπιστήμιο Στάνφορντ, Φρ. Εβεριτ, επικεφαλής ερευνητής της αποστολής GP-B, μιας πραγματικής Οδύσσειας, η οποία προετοιμαζόταν από την Αμερικανική Διαστημική Υπηρεσία επί περίπου τέσσερις δεκαετίες και τελικά εκτοξεύτηκε το 2004.
ΠΑΡΑΜΟΡΦΩΣΗΟπως είπε ο Αμερικανός φυσικός, επιβεβαιώνεται πλέον ότι «στο σύμπαν ο χώρος και ο χρόνος καμπυλώνονται από τη βαρύτητα। Η Γη παραμορφώνει πολύ ελαφρά το χώρο γύρω της, λόγω της βαρύτητάς της, και τον «παρασέρνει» μαζί της καθώς περιστρέφεται। Φανταστείτε τη Γη σαν να ήταν βυθισμένη σε μέλι. Καθώς ο πλανήτης μας περιστρέφεται, το μέλι ολόγυρα περιδινείται, όπως συμβαίνει με το χώρο και το χρόνο».

Αυτό ακριβώς είχε προβλέψει, πριν από σχεδόν 100 χρόνια ο Αϊνστάιν, σε μια εποχή που δεν ήταν όμως δυνατό να υπάρξει πειραματική επιβεβαίωση της θεωρίας του, λόγω έλλειψης της κατάλληλης τεχνολογίας. «Η αποστολή GP-B επιβεβαίωσε δύο από τις πιο θεμελιώδεις προβλέψεις του σύμπαντος του Αϊνστάιν, πράγμα που έχει καθοριστικές επιπτώσεις για την αστροφυσική έρευνα», τόνισε ο Εβεριτ. Ο δορυφόρος μετέφερε τέσσερα εξελιγμένα γυροσκόπια (περιστρεφόμενες σφαίρες), που μπορούσαν να μετρήσουν τόσο τις γεωδαιτικές επιπτώσεις στη Γη, λόγω επίδρασης της βαρύτητας στον χωρόχρονο, όσο και το κατά πόσο ο πλανήτης μας, καθώς περιστρέφεται, «τραβάει» μαζί του το χώρο και το χρόνο.
Τα γυροσκόπιαΑν η θεωρία του Αϊνστάιν ήταν λάθος, τα γυροσκόπια θα έδειχναν πάντα στην ίδια κατεύθυνση, όμως, σύμφωνα με τη θεωρία της γενικής σχετικότητας, τα γυροσκόπια κατέγραψαν μικροσκοπικές, αλλά μετρήσιμες, μεταβολές στη διεύθυνση της περιστροφής τους, υπό την επίδραση της γήινης βαρύτητας.
Οι ανεπαίσθητες κινήσεις των γυροσκοπίων μετρούνταν σε σχέση με τη θέση του άστρου ΙΜ του Πήγασου, ενώ τα γυροσκόπια βρίσκονταν σε θερμοκρασία κοντά στο απόλυτο μηδέν (μείον 273 βαθμοί Κελσίου), για να εξασφαλιστεί η ακρίβεια των μετρήσεων। Οι τεχνολογίες που δημιουργούνται για τον έλεγχο της βαρύτητας έχουν χρησιμοποιηθεί στην κατασκευή των παγκόσμιων συστημάτων προσδιορισμού θέσης (GPS) και στη μέτρηση της ακτινοβολίας υποβάθρου στο Σύμπαν.

Πηγή: http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=12304&subid=2&pubid=111093174

Λίμνες από μετεωρίτες στη Μαγνησία

Επιστήμονες ανακάλυψαν ότι οι δίδυμες λίμνες κοντά στον Αλμυρό -που μέχρι πρότινος πιστευόταν ότι προήλθαν από ηφαιστειακή έκρηξη- αποτελούν τελικά τα ίχνη που άφησε ένας μετεωρίτης προσκρούοντας στην ελληνική γη πριν από περίπου10000 χρόνια.

Στο εντυπωσιακό εύρημα ότι η ελληνική γη φιλοξενεί εμφανή ίχνη από μετεωρίτη που προσέκρουσε στο έδαφός της πριν από περίπου 10.000 χρόνια οδηγήθηκαν οι επιστήμονες. Πρόκειται για δίδυμους κρατήρες, δύο λίμνες της Θεσσαλίας, οι οποίες μέχρι πρότινος θεωρούνταν ότι προέκυψαν από ηφαιστειακή έκρηξη. Το λιωμένο ζιρκόνιο που βρέθηκε στην περιοχή ήταν το κλειδί για την αποκάλυψη, αφού το εν λόγω μέταλλο τήκεται σε θερμοκρασίες πολύ υψηλότερες από αυτές που αναπτύσσονται στο ηφαιστειακό μάγμα.

Είναι η πρώτη φορά που στην Ελλάδα εντοπίζονται κρατήρες που σχηματίστηκαν από την πρόσπτωση μετεωριτών, ενώ όπως υπολογίζεται, οι συγκεκριμένοι είχαν μέγεθος μέχρι και 30 μέτρα. Όπως εκτιμούν οι ειδικοί, πρόκειται για μια σπουδαία ανακάλυψη, δεδομένου ότι σε ολόκληρη την Ευρώπη οι αντίστοιχες θέσεις δεν φτάνουν τις 40 σε αριθμό.

Οι ερευνητές Ευάγγελος Λάγιος, καθηγητής Γεωλογίας και Γεωπεριβάλλοντος στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών και Dietrich Volker, καθηγητής στο Ινστιτούτο Ορυκτολογίας και Πετρογραφίας του Πολυτεχνείου της Ζυρίχης
Οι ερευνητές Ευάγγελος Λάγιος -καθηγητής Γεωλογίας και Γεωπεριβάλλοντος στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών- και Dietrich Volker -καθηγητής στο Ινστιτούτο Ορυκτολογίας και Πετρογραφίας του Πολυτεχνείου της Ζυρίχης- είναι οι άνθρωποι που ξετύλιξαν το νήμα της σαγηνευτικής αυτής ιστορίας.
Οπως εξηγούν στο «Εθνος», παλαιότερα κυριαρχούσε η αντίληψη ότι οι λίμνες αυτές ήταν ηφαιστειογενούς προέλευσης.
Επειτα από μια πιο εμπεριστατωμένη μελέτη που περιελάμβανε γεωφυσικές έρευνες και εργαστηριακή ανάλυση δειγμάτων προέκυψε ότι οι εν λόγω λίμνες δεν προέρχονται από την έκρηξη ηφαιστείου, αλλά είναι κρατήρες που δημιουργήθηκαν από την πρόσκρουση μετεωρίτη στη Γη.
Η πρόσκρουση αποδίδεται χρονολογικά στην εποχή του Ολόκαινου και συγκεκριμένα εκτιμάται ότι έλαβε χώρα πριν από 12.500 έως 8.000 χρόνια.
Οι λίμνες βρίσκονται σε μια αγροτική περιοχή νοτιοδυτικά του Αλμυρού και έχουν κυκλικό σχήμα.
Η μικρότερη έχει διάμετρο 150 μέτρων και βάθος 6 μέτρων, ενώ η μεγαλύτερη έχει διάμετρο 250 μέτρων και βάθος περίπου 8.
Απέχουν περίπου 250 μέτρα η μία από την άλλη, σε μια περιοχή που φιλοξενούσε τον προϊστορικό οικισμό Μαγούλα - Ζερέλια, που κατοικούνταν από τη Μέση Νεολιθική Περίοδο μέχρι την Εποχή του Χαλκού. Από τις διαστάσεις των κρατήρων εκτιμάται ότι το μέγεθος των μετεωριτικών θραυσμάτων θα πρέπει να κυμαινόταν από 10 έως 30 μέτρα.
Το μυστικό αποκαλύφθηκε, όπως εξηγεί ο κ. Λάγιος, από την εργαστηριακή μαρτυρία εύρεσης μερικώς τετηγμένου ζιρκονίου στα συλλεχθέντα πετρολογικά δείγματα.
«Για την τήξη του ζιρκονίου απαιτούνται θερμοκρασίες μεγαλύτερες των १.400- 1800 °C, οι οποίες όμως δεν απαντώνται σε διαδικασίες μαγματισμού και φαινόμενα μεταμόρφωσης στον γήινο φλοιό και τον ανώτερο μανδύα». «Λεπτομερειακές πετρολογικές και ορυκτολογικές εργαστηριακές έρευνες ικανού αριθμού δειγμάτων διαφορετικών διαστάσεων και άλλων πετρωμάτων ενίσχυσαν την υπόθεση.
Μετά την ορυκτολογική έρευνα, οι γεωφυσικές διασκοπήσεις επιβεβαίωσαν ότι η εικόνα του εδάφους είναι απολύτως συμβατή με την άποψη περί πρόσκρουσης μετεωριτικών θραυσμάτων», προσθέτει.
Το επόμενο στάδιο της έρευνας, σύμφωνα με τον κ.Λάγιο, περιλαμβάνει τη λήψη δειγμάτων από το εσωτερικό των λιμνών, με σκοπό την ανεύρεση υπολειμμάτων από τον μετεωρίτη που έπεσε στη γη της Μαγνησίας πριν από χιλιάδες χρόνια...

Πηγή:http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=11386&subid=2&pubid=63015029#